نقش شهادت امام حسين عليه السلام در پايداري اسلام چه بود ؟

پاسخ :
اين مطلب را مکرر بر زبان مي‏آوريم که حسين بن علي عليه السلام با آن جانبازي که کرد اسلام را تجديد حيات و درخت اسلام را با ريختن خون خود آبياري نمود:
«اشهَدُ انَّکَ قَدْ اقَمْتَ الصَّلوةَ وَ اتَيْتَ الزَّکوةَ وَ امَرْتَ بِالْمَعْروفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ جاهَدْتَ فِي اللَّهِ حَقَّ جِهادِهِ»[1]
شهادت مي‏دهم که تو اقامه نماز کردي و زکات دادي و امر به معروف و نهي از منکر کردي و در راه خدا جهاد نمودي و حقّ جهاد را بجا آوردي.

لازم است ما از خود سؤال کنيم که چه رابطه‏اي ميان شهادت حسين بن علي عليه السلام و نيرو گرفتن اسلام و زنده شدن اصول و فروع دين وجود دارد؟ زيرا مي‏دانيم صرف اينکه خوني ريخته بشود منشأ اين امور نمي‏شود. بنابراين ميان قيام و نهضت و شهادت حسين بن علي و اين آثاري که ما مي‏گوييم و مدعي آن هستيم و واقعاً تاريخ هم نشان مي‏دهد که حقيقت دارد، چه رابطه‏اي وجود دارد؟

اگر شهادت حسين بن علي صرفاً يک جريان حزن‏ آور مي ‏بود، اگر صرفاً يک مصيبت مي‏ بود، اگر صرفاً اين بود که خوني بناحق ريخته شده است و به تعبير ديگر صرفاً نفله شدن يک شخصيت مي‏ بود ولو شخصيت بسيار بزرگي، هرگز چنين آثاري را به دنبال خود نمي‏آورد. شهادت حسين بن علي عليه السلام از آن جهت اين آثار را به دنبال خود آورد که...نهضت او يک حماسه بزرگ اسلامي و الهي بود؛ از اين جهت که اين داستان و تاريخچه، تنها يک مصيبت و يک جنايت و ستمگري از طرف عده‏اي جنايتگر و ستمگر نبود، بلکه يک قهرماني بسياربسيار بزرگ از طرف همان کسي بود که جنايتها را بر او وارد کردند.شهادت حسين بن علي عليه السلام حيات تازه ‏اي در عالم اسلام دميد.

اثر و خاصيت يک سخن يا تاريخچه و يا شخصيت حماسي اين است که در روحْ موج به وجود مي‏آورد، حميّت و غيرت به وجود مي‏آورد، شجاعت و صلابت به وجود مي‏آورد؛ در بدنها، خونها را به حرکت و جوشش درمي‏آورد و تن‏ها را از رخوت و سستي خارج مي‏کند و چابک و چالاک مي‏نمايد.

چه بسيار خونها در محيطهايي ريخته مي‏شود که چون فقط جنبه خونريزي دارد، اثرش مرعوبيت مردم است، اثرش اين است که از نيروي مردم و ملت مي‏کاهد و نفسها بيشتر در سينه‏ ها حبس مي‏شود. اما شهادتهايي در دنيا هست که به دنبال خودش روشنايي و صفا براي اجتماع مي‏آورد. شما در حالت فرد امتحان کرده و ديده‏ايد که بعضي از اعمال است که قلب انسان را مکدّر مي‏کند ولي بعضي ديگر از اعمال است که قلب انسان را روشن مي‏کند، صفا و جلا مي‏دهد. اين حالت عيناً در اجتماع هم هست. بعضي از پديده‏هاي اجتماعي، روح اجتماع را تاريک و کدر مي‏کند، ترس و رعب در اجتماع به وجود مي‏آورد، به اجتماع حالت بردگي و اسارت مي‏دهد، ولي يک سلسله پديده‏ هاي اجتماعي است که به اجتماع صفا و نورانيت مي‏دهد، ترس اجتماع را مي‏ريزد، احساس بردگي و اسارت را از او مي‏گيرد، جرأت و شهامت به او مي‏دهد.

بعد از شهادت امام حسين عليه السلام يک چنين حالتي به وجود آمد، يک رونقي در اسلام پيدا شد. اين اثر در اجتماع از آن جهت بود که امام حسين عليه السلام با حرکات قهرمانانه خود روح مردم مسلمان را زنده کرد، احساسات بردگي و اسارتي را که از اواخر زمان عثمان و تمام دوره معاويه بر روح جامعه اسلامي حکمفرما بود، تضعيف کرد و ترس را ريخت، احساس عبوديت را زايل کرد و به عبارت ديگر به اجتماع اسلامي شخصيت داد. او بر روي نقطه‏اي در اجتماع انگشت گذاشت که بعداً اجتماع در خودش احساس شخصيت کرد. [2]

پی نوشت ها:ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

[1] . مفاتيح الجنان، زيارت امام حسين عليه السلام در عيد فطر و قربان.
[2] . مجموعه ‏آثاراستادشهيدمطهري، ج‏17، ص: 51 تا ص: 53
www.shamimm.ir

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: